Боязь натоўпу

Демофобия або охлофобия, а гэта значыць, проста боязь натоўпу або вялікай колькасці людзей, у цяперашні час не разглядаецца асобна ад агарафобіі - страху перад адкрытымі прасторамі, бо лічыцца, што гэтыя два віды фобій непарыўна звязаны і маюць адны карані.

Сімптомы і этымалогія

І сапраўды, людзі, што адчуваюць дыскамфорт ад знаходжання ў натоўпе, гэтак жа сама няўтульна адчувае сябе, знаходзячыся на вялікай пустой тэрыторыі, прычым, пераважна з роўнай, плоскай паверхняй. У абодвух выпадках ён пачынае адчуваць млоснасць, галавакружэнне і дрыжыкі ў канечнасцях. Практычна заўсёды гэтаму спадарожнічае абцяжаранае дыханне і пачашчанае сэрцабіцце.

На чым жа заснавана такая фобія, як боязь натоўпу? Адзінага меркавання на гэты конт няма. Прынята лічыць, што асоба, якая пакутуе агарафобіі адчувае страх быць раздушаным, яму здаецца, што людзі, у вялікай колькасці назапашаныя вакол яго ўяўляюць непасрэдную пагрозу яго жыццю, да прыкладу, ён можа заразіцца ад іх якой-небудзь хваробай. Але ва ўсіх агарафобіі ёсць адна агульная рыса - гэта схаваны або відавочны комплекс непаўнавартасьці, часцей за ўсё, закладзены яшчэ ў дзяцінстве. Людзі, якія валодаюць ярка выяўленымі лідэрскімі якасцямі або жа проста упэўненыя ў сабе асобы звычайна ніколі не пакутуюць бояззю натоўпу.

метады лячэння

Агарафобіі ў абодвух сваіх праявах выдатна паддаецца лячэнню і на сённяшні дзень існуе маса метадаў па збавенні ад гэтай пошасці. Але ўсе яны абавязкова ўключаюць у сябе комплекс дыхальных практыкаванняў, а так жа вызначаныя комплексы псіхалагічнага ўздзеяння на пацыента, накіраваныя на павышэнне яго самаацэнкі і паступовага ўводу агарафобіі у месцы масавага збору людзей. Звычайна, як толькі чалавек пазбаўляецца ад комплексу непаўнавартасці, демофобия праходзіць і ён пачынае жыць нармальным жыццём.

Боязь натоўпу людзей можа выяўляцца і ў тых, хто непасрэдна на сабе выпрабаваў наступствы цісканіны, напрыклад, знаходзячыся на стадыёне падчас футбольнага матча і атрымаў пры гэтым якія-небудзь фізічныя траўмы. У гэтым выпадку лячэнне можа адрознівацца ад вышэйпрыведзеных методык і тут найбольш паспяховай апынецца гіпнотерапіі, падчас якой псіхатэрапеўт вяртае ўспаміны пацыента да дня трагедыі, прымусіўшы яго «прайграць» у думках іншы сцэнар развіцця падзей, у якім усё мірна і спакойна. Звычайна такая тэхніка дае добрыя вынікі і чалавек цалкам пазбаўляецца ад сваіх страхаў.