Альберт Эйнштэйн - навуковец, які здзейсніў якасны пераварот у навуцы. Яго працы сталі штуршком да вывучэння многіх з'яў, якія лічыліся фантастычнымі і немагчымымі, сярод якіх, напрыклад, падарожжа ў часе. Адной з самых значных работ Эйнштэйна лічыцца класічны прынцып адноснасці.
Прынцып тэорыі адноснасці Эйнштэйна
Класічны прынцып адноснасці Эйнштэйна абвяшчае, што фізічныя законы прыроды валодаюць аднолькавай формай ў любой інэрцыйнай сістэме адліку. У аснове гэтага пастулату ляжыць каласальная праца па вывучэнні хуткасці святла, вынікам якога стаў выснову, што ў пустаце хуткасць святла не залежыць ні ад сістэм адліку, ні ад хуткасцяў крыніцы і прымача святла. І не мае значэння, адкуль і якім чынам вы назіраеце за гэтым святлом - хуткасць яго нязменная.
Эйнштэйнам таксама была сфармуляваная спецыяльная тэорыя адноснасці, прынцып якой заключаецца ў сцвярджэнні, што прастора і час ўтвараюць адзіную матэрыяльную сераду, уласцівасці якой неабходна выкарыстоўваць пры апісанні любых працэсаў, г.зн. ствараць не трохмерную прасторавую мадэль, а четырехмерном - прасторава-часавую.
Прынцып адноснасці Эйнштэйна здзейсніў сапраўдную рэвалюцыю ў фізіцы пачатку 20 стагоддзя і змяніў погляд навукі на свет. Тэорыя паказала, што геаметрыя Сусвету не з'яўляецца прамой і раўнамернай, як сцвярджаў Еўклід, яна скрыўленая. Сёння з дапамогай класічнага прынцыпу адноснасці навукоўцы тлумачаць многія астранамічныя з'явы, напрыклад, скрыўлення арбіт касмічных тэл дзякуючы гравітацыйным полі больш буйных аб'ектаў.
Але, нягледзячы на сваю значнасць, праца вучонага над тэорыяй адноснасці атрымала прызнанне нашмат пазней публікацыі - толькі пасля таго, як многія пастулаты былі даказаны эксперыментальна. А Нобелеўскую прэмію Эйнштэйн атрымаў за працу над тэорыяй фотаэфекту.