Камунікатыўная кампетэнцыя - гэта кампетэнцыя, якая характарызуе тое, наколькі эфектыўныя здольнасці да зносін чалавека з іншымі людзьмі. Па сутнасці, гэта набор патрабаванняў да чалавека, якія важныя непасрэдна для працэсу зносін - у гэтым сутнасць вызначэння камунікатыўнай кампетэнцыі.
Камунікатыўная кампетэнцыя - два выгляду
Гэта досыць шырокае паняцце, бо для эфектыўнага зносін чалавеку неабходна адпавядаць адразу мноству нормаў. Камунікатыўная кампетэнцыя ўключае ў сябе і пісьменную гаворка, і правільнае вымаўленне, і выкарыстанне прамоўніцкіх прыёмаў, і ўменне знайсці падыход да кожнага чалавека. Калі камунікатыўная кампетэнтнасць - гэта тое, наколькі чалавек адпавядае патрабаванням, то кампетэнцыя - гэта і ёсць сукупнасць гэтых патрабаванняў.
Камунікатыўная кампетэнцыя мае на ўвазе дзве разнавіднасці: фармалізаваць і нефармалізаваны кампетэнцыю. Першая ўяўляе сабой касцяк мер склаліся правіл адносін. Як правіла, у кожнай арганізацыі ён свой, і ён замацаваны пісьмова і ўяўляе сабой важную частку карпаратыўнай культуры. Нефармалізаваны выгляд камунікатыўнай кампетэнцыі ўяўляе сабой не задакументаваныя правілы, якія як правілы выступаюць у якасці асаблівасцяў пэўнай культуры ці групы людзей. Важна разумець, што ў камунікатыўную кампетэнцыю ўваходзяць розныя правілы, і яе не існуе адной адзінай для ўсіх сітуацый. У залежнасці ад асяроддзя, у якой адбываецца зносіны, яна будзе перажываць істотныя змены.
Кампаненты камунікатыўнай кампетэнцыі
Складнікі камунікатыўнай кампетэнцыі даволі шырокія. Калі распрацоўваецца нейкая сістэма патрабаванняў, звычайна ў яе ўключаюць наступныя кампаненты:
- веданне асаблівасцяў і праблем тых людзей, з якімі трэба мець зносіны па ходзе работы;
- валоданне некаторымі камунікатыўнымі тактыка;
- уменне аналізаваць жэсты, міміку і iнтанацыi;
- валоданне хоць бы асновамі прамоўніцкага мастацтва;
- валоданне камунікатыўнымі стратэгіямі;
- уменне гасіць канфлікты ў самым пачатку;
- валоданне пэўным тыпам лексікі;
- уменне разумець пачуцці і інтарэсы іншага чалавека;
- уменне арганізоўваць і весці перамовы;
- уменне прытрымлівацца этыкі і этыкет;
- некаторыя акцёрскія здольнасці;
- навыкі актыўнага слуханні;
- пісьменная пісьмовай мовы;
- развітая вусная размова;
- упэўненасць у голасе;
- здольнасць да эмпатыя;
- уменне аргументаваць свой пункт гледжання.
Такая структура камунікатыўнай кампетэнцыі ўніверсальная і закранае большасць значных бакоў, актуальных для прадуктыўнага зносін.