Дыдактычная гульня «Хто дзе жыве?»

Дыдактычная гульня «Хто дзе жыве?» Падыходзіць для дзетак старэйшага дашкольнага ўзросту. Яна бывае двух варыянтаў, кожны з якіх вучыць дзіцяці розных уменням і навыкам.

варыянт 1

Мэта гульні «Хто дзе жыве?» Заключаецца ў вывучэнні розных хатніх і дзікіх жывёл, якіх трэба суадносіць з іх асяроддзем пасялення. Таксама неабходна правільна прамаўляць усе назвы.

Для гэтых гульняў падыдуць некаторыя дзіцячыя казкі з удзелам розных жывёл: «Калабок», «Рэпка», «Церамок» і г.д.

Матэрыялы неабходныя досыць простыя, галоўнае мець карцінкі з домам і лесам, а таксама хатнімі і дзікімі жывёламі. Задачай у дзіцячай гульні «Хто дзе жыве?» З'яўляецца тлумачэнне дзецям малюнка малюнкаў і іх прыналежнасць адзін да аднаго. Калі выбіраем дом, то і жывёлы падбіраюцца да яго хатнія, і раскладваюцца вакол хаткі. Адпаведна, тое ж самае праробліваем з малюначкам лясы і дзікімі жывёламі. Лепш працаваць з выявамі па чарзе, а не кожнай паасобку, - так дзіця зможа сам выбіраць упадабанае жывёла і вызначаць яго месца пражывання.

варыянт 2

У іншым варыянце гульня «Хто дзе жыве?», Ставіць перад сабой мэту азнаёміць дзяцей з асноўнымі геаметрычнымі фігурамі: трохкутнік, круг, квадрат, авал, прастакутнік.

Для таго каб дзеткам была цікавая гэтая дид. гульня «Хто дзе жыве?», неабходна зрабіць нарыхтоўкі: выразаць з аднатоннага кардона або паперы геаметрычныя фігуры, кожнай па дзве, толькі адзін варыянт па памеры большы за другі. У вялікія фігуркі лепім гнёзды, а ў меншыя розных птушак, і прапануем дзіцяці вызначыць якая птушачка, дзе жыве. Можна маляваць розных жывёл, паходу успамінаючы іх назвы. Правільна выкананае заданне лічыцца тады, калі дзіця падбярэ птушачцы домік, які знаходзіцца ў такой жа геаметрычнай фігуры як у яе. Пры гэтым дзіця вучыць назву фігур і іх абрысы.

Падобныя дыдактычныя гульні, такія як «Хто дзе жыве?», Дапамагаюць дзецям, у першую чаргу, разумець суадносіны паміж прадметамі, вывучаць жывую прыроду і навакольны свет. Яны таксама выдатна развіваюць памяць, логіку, увага, назіральнасць і ўяўленне, а таксама фразавай гаворка і слыхавое ўспрыманне, дапамагаюць бацькам навучаць дзіця простым і неабходным рэчам ў гульнявой і не прымус форме.

Выніковасць гэтага метаду навучання адлюстроўваецца ў выдатных выніках да канца навучальнага года. Дзеці лёгка адрозніваюць жывёл і фігуры не толькі па малюнку, але і на слых. У іх лепш развітая артыкуляцыя і вымаўленне, а таксама яны спрабуюць самастойна знайсці выхад з цяжкай сітуацыі.