Працоўнае выхаванне дзяцей пачынаецца яшчэ ў раннім узросце, у сям'і, калі ў малога фармуюцца элементарныя ўяўленні аб працы, як форме дзейнасці. Праца заўсёды быў адным з асноўных сродкаў, якія ўдзельнічаюць у станаўленні асобы . Менавіта таму працоўнаму выхаванню школьнікаў сёння надаецца асаблівая ўвага.
Задачы працоўнага выхавання
Асноўнымі задачамі працоўнага выхавання дзяцей ва ўстановах адукацыі (школах) з'яўляюцца:
- фарміраванне ў дзяцей станоўчага адносіны да працоўнага працэсу, які з'яўляецца адной з вышэйшых жыццёвых каштоўнасцяў;
- развіццё пазнавальнай цікавасці да атрымання ведаў, імкнення прымяніць іх у практычнай дзейнасці;
- выхаванне ў дзіцяці высокіх маральных і псіхалагічных якасцяў, працавітасці, адказнасці і пачуцця абавязку .
віды працы
Працоўнае выхаванне малодшых школьнікаў мае свае асаблівасці і метады, якія абумоўлены гаспадарча-эканамічнымі, а таксама вытворчымі магчымасцямі раёна і асобна ўзятай школы. У цэлым жа, навучальны праца звычайна падзяляецца на:
- разумовы;
- фізічны.
Як вядома, разумовая форма працоўнай дзейнасці патрабуе больш валявых намаганняў, уседлівасці і цярпення. Менавіта таму дзіцяці неабходна прывучаць да паўсядзённага разумоваму працы.
Акрамя разумовай працы школьнай праграмай таксама прадугледжаны і фізічная праца, які ажыццяўляецца на ўроках працоўнага навучання. Так, фізічная праца спрыяе стварэнню ўмоў для праяўлення маральных якасцяў дзяцей, фармуе пачуццё калектывізму, узаемадапамогі і павагі да вынікаў дзейнасці сваіх аднагодкаў.
Асобна можна вылучыць так званы грамадска-карысная праца. Асаблівасцю яго з'яўляецца тое, што арганізуецца ён, перш за ўсё, у інтарэсах усіх членаў калектыву. Аднак пры гэтым таксама нельга забываць пра інтарэсы асобнага дзіцяці.