Крэмніевыя вада

Самым распаўсюджаным у прыродзе мінералам з'яўляецца крэмній, у біясферы яго ўтрыманне дасягае амаль 30%. Гэты элемент таксама прысутнічае і ў чалавечым арганізме, ён адказвае за большасць абменных працэсаў, працу нервовай і сардэчна-сасудзістай сістэмы, стан скуры, пазногцяў і валасоў. Для папаўнення дэфіцыту дадзенага рэчыва выкарыстоўваецца крэмніевыя вада - вадкасць, сапраўдная на карычневым або чорным камені, які змяшчае ўказаны мінерал ў высокай канцэнтрацыі. Лічыцца, што па біяхімічным паказчыках і малекулярнай структуры яна блізкая да плазмы.

Карысць і шкоду крамянёвай вады

Крэмній з'яўляецца актыватарам водных малекул, так як дадзены мінерал іх структуруе, выцясняючы чужародныя мікраарганізмы, патагенныя грыбкі, найпростых. У выніку атрыманая вадкасць набывае шмат карысных уласцівасцяў:

Важна памятаць, што маштабных і афіцыйных даследаванняў вады, настоянной на крамені, не праводзілася. Таму пры яе ўжыванні неабходна праяўляць асаблівую асцярожнасць і папярэдне абмеркаваць мэтазгоднасць такой тэрапіі з лекарам.

Чым небяспечная крэмніевыя вада і яе супрацьпаказанні

Навукоўцы адзначаюць, што крамянёвыя пароды, якія прымяняюцца для актывацыі вады, нярэдка ўтрымліваюць вялікае колькасць уранавых мінералаў, а значыць, валодаюць некаторай радыеактыўнасць. Асабліва гэта тычыцца камянёў цёмна-карычневага і чорнага колеру. Іх выкарыстанне можа быць небяспечна для здароўя.

Галоўнымі супрацьпаказаннямі да прыёму крамянёвай вады з'яўляецца наяўнасць у арганізме анкалагічных паталогій і абвастрэнне сердэчнососудыстых хвароб. Пры злаякасных пухлінах ўжываць яе наогул нельга. Таксама не рэкамендуецца ўжыванне дадзенага сродку людзям, схільным да трамбозаў.

Як прыгатаваць крамянёвую ваду ў хатніх умовах?

Каб атрымаць актываваны лячэбную вадкасць неабходна набыць у аптэцы спецыяльныя камяні.

рэцэпт сродкі

інгрэдыенты:

падрыхтоўка

Пакласці камяні на дно эмаляваным альбо шкляной ёмістасці, заліць вадой. Накрыць посуд марляў і пакінуць на 3-4 дня. Пасудзіна павінен знаходзіцца ў светлым месцы, але ўдалечыні ад прамога выпраменьвання Сонца. Па заканчэнні адведзенага часу ваду трэба акуратна, не боўтаючы, зліць у іншую ёмістасць, пакінуўшы ніжні пласт вадкасці (4-5 см), бо ў ім утрымліваецца асадак з непатрэбнымі кампанентамі. Гэтую ваду выліць, камяні вымыць з выкарыстаннем чыстай шчоткі.