Як выхоўвалі дзяцей у СССР?
Калі адкінуць ідэалогію краіны саветаў, то дзеці былі іншымі, таму што самі бацькі былі не такімі, як цяперашнія. У 99% дзеці з'яўляліся на свет у шлюбе, а не ў свабодных адносінах , нараджаць рана ў 15-16 гадоў было верхам непрыстойнасці, і гэта было правільна.
Сямейныя каштоўнасці ў СССР былі вельмі важныя для ўсіх без выключэння, дзецям прышчаплялі павагі да старэйшых, і была вельмі моцная сувязь паміж пакаленнямі. Людзі радаваліся простым рэчам - адпачынку на беразе рэчкі з палаткай, новаму дыване на сцяну, елі простыя карысныя стравы без элегантнасці і не выклікаць зайздрасці багацця суседзяў або сваякоў.
Дзяцей выхоўвалі бацькі, якія не мелі такіх глабальных праблем, як цяперашнія, не было такога дзялення сацыяльных слаёў, усё мелі прыкладна аднолькавы ўзровень дастатку, а раз былі шчаслівыя і задаволеныя дарослыя, то і дзеці раслі ў атмасферы пазітыву.
Гульні і забавы дзяцей у СССР
З пункту гледжання сучасных дзяцей, забавы ў савецкага падрастаючага пакалення былі досыць прымітыўнымі, але ад гэтага не менш цікавымі. Яны, гэтак жа, як і навамодныя цацкі, развівалі кругагляд, дробную маторыку, эрудыцыю, але пры гэтым не патрабавалі казачных выдаткаў.
Вялікая ўвага надавалася рухомых гульняў, фізкультуры, а таму дзеці раслі цягавітымі, моцнымі і здаровымі. Большая частка гульняў праводзілася на свежым паветры, і яны былі рухомымі, у адрозненне ад сучасных, калі практычна ўсе гульні сканцэнтраваны ў кампутары і планшэце, і дзіцяці не трэба прыкладаць намаганняў, або шукаць сабе кампанію для забаў, бо ў яго ёсць усё пад рукой.
Працоўнае выхаванне дзяцей у СССР таксама было вельмі развіта, і дапамогу бацькам ніколі не лічылася чымсьці з шэрагу прэч якія выходзяць. Дзеці ездзілі ў працоўныя лагеры «на бульбу», у якасці практыкі, і ў такіх умовах ім проста не было калі гультаяваць. Ходкая фраза «праца надае высакароднасць чалавека», як нельга лепш гаворыць пра тое, чаму дзеці так адрозніваліся ад цяперашніх.
Як вучыліся дзеці ў СССР?
Ніякіх школ ранняга развіцця тады не было і ў памоўцы, але асноўная частка школьнікаў змагла атрымаць такія веды, што, будучы дарослымі, яны без працы дапамагаюць вырашаць задачкі ўжо сваім дзецям. Вучыцца на «выдатна» было прэстыжна, і ўсе імкнуліся быць лепшымі. А вось двоечнікаў пагарджалі і нават не хацелі з такімі сябраваць, што было добрым стымулам для апошніх, каб павысіць паспяховасць.
Вядома ж, усе мы жадаем самага лепшага сваім дзецям, а таму, варта трохі азірнуцца назад і, магчыма, запазычыць з савецкіх часоў тое лепшае, што рабіла дзяцей выхаванымі і шчаслівымі.