Самы высокі ў свеце мост

Шмат ёсць на свеце дзіўных збудаванняў, якія выклікаюць здзіўленне і захапленне нават у самога неспрактыкаванага ў інжынерных пытаннях абывацеля. Сёння прапануем вам адправіцца ў віртуальны шпацыр па самым высокім у свеце мосце. Такім чынам, ўладкоўвайцеся па зручней - наш шлях ляжыць у Францыю , дзе і знаходзіцца віядук Мийо - самы высокі падвесны мост на планеце.

Мост Мийо можна без ілжывай сціпласці назваць адным з інжынерных цудаў свету, настолькі складанай і выверанай да дробязяў з'яўляецца яго канструкцыя. Размешчаны ён над далінай ракі Тар і вырашае праблему беспробочного перамяшчэння ад французскай сталіцы да невялікага гарадка Без'е. Акрамя гэтага, менавіта па самаму высокаму ў Еўропе мосце праходзіць і самая кароткая і зручная дарога з Францыі ў Іспанію .

Трэба адзначыць, што віядук Мийо не толькі бліскуча спраўляецца са сваім прамым прызначэннем і забяспечвае зручнасць перамяшчэння, але і дзівіць прыгажосцю сваёй канструкцыі. Не выпадкова фатаграфіі менавіта гэтага моста, выкананыя вядомымі фотамайстрамі з усяго свету, ўпрыгожваюць офісы і гатэлі краін Старога і Новага Свету. Асабліва страшэнна віядук Мийо выглядае тады, калі са дна даліны падымаецца туман, хаваючы яго апоры. Пры гэтым складваецца поўная ілюзія таго, што ўся гэтая двух кіламетровая махіна проста лунае ў паветры.

Аўтарства праекта віядука Мийо належыць двум выбітным архітэктарам - Норману Фостэра і Мішэлю Вирлажо. Іх талент і сумесныя намаганні і дазволіў ў досыць сціснутыя тэрміны рэалізаваць гэты які не мае аналагаў ва ўсім свеце праект. Урачыстае адкрыццё моста адбылося 14 снежня 2004 гады, усяго праз чатыры гады пасля пачатку будаўніцтва. А ўжо праз два дні пасля здачы ў эксплуатацыю па мосце пачалося актыўнае рух аўтатранспарту.

Нягледзячы на ​​тое, што ў каманду распрацоўшчыкаў праекта ўваходзілі лепшыя інжынерныя розумы Францыі, пабудаваць самы высокі на планеце аўтамабільны мост было досыць складана. Напрыклад, каб забяспечыць абсалютную бяспеку ўсёй канструкцыі, распрацоўнікам прыйшлося асобна распрацоўваць канструкцыю кожнай з апор. У выніку ўсё апоры атрымаліся рознага дыяметра і разлічаны на строга вызначаную нагрузку. Акрамя гэтага, прыйшлося вырашаць і праблемы, звязаныя з транспарціроўкай і мантажом ўсіх складнікаў апор моста, а бо галоўная з іх складаецца з 16 секцый па 2,3 тоны вагой кожная. Нямала клопатаў даставіў архітэктарам і пераменлівы суровы клімат даліны ракі Тар, усе капрызы якога таксама неабходна было ўлічыць пры праектаванні.

Каб звесці да мінімуму дарагія рамонты дарожнага пакрыцця і як мага даўжэй зберагчы ад разбурэння падмурак моста, спатрэбілася распрацоўка інавацыйнай формулы асфальтабетону, які адрозніваецца падвышанай устойлівасцю і павялічаным тэрмінам службы. Працы па распрацоўцы новага пакрыцця вяліся на працягу трох гадоў і ў рэшце рэшт ўвянчаліся поспехам. Сёння пакрыццю моста Мийо няма аналагаў ва ўсім свеце.

Гэтак грандыёзнае будаўніцтва запатрабавала і немалых фінансавых выдаткаў. Па самых сціплых падліках, віядук Мийо абыйшоўся ў падлогу мільярда еўра. Толькі на ўзвядзенне спецыяльнага пункта аплаты па мосце было выдаткавана каля 20 мільёнаў еўра. І гэта не дзіўна - на пункце пропуску ўстаноўлена спецыяльнае абсталяванне, якое дазваляе адсачыць колькасць машын на мосце і вызначыць нагрузку на яго ў любы момант часу. Нягледзячы на ​​вялікія выдаткі на пабудову, кошт праезду па мосце знаходзіцца ў цалкам разумных межах. Напрыклад, ўладальніку скутэра права праезду абыйдзецца ў 3,9 еўра, гаспадару легкавога аўтамабіля - ад 6 да 7,7 еўра, а кіроўцу трохвосевага грузавіка - у 29 еўра.