Сутыкаючыся з праблемай крадзяжу ў дзяцей, бацькі вельмі часта прымаюць радыкальныя меры пакарання для таго, каб гэта не паўтарылася ў будучыні. Адразу адзначым, што агрэсіўная рэакцыя не з'яўляецца мерай прафілактыкі, яна наадварот можа толькі пагоршыць сітуацыю. Пра тое, што рабіць, калі дзіця стаў красці і як правільна адвучыць яго ад гэтага, мы раскажам далей.
Крадзеж у раннім узросце
Да дзяцей ва ўзросце да шасці гадоў тэрмін «крадзеж» не прымяняецца. Уся справа ў тым, што да чатырохгадовага ўзросту яны яшчэ не ўмеюць размяжоўваць паняцце «маё» і «чужое». Усё, што ім спадабаецца, дзеці лічаць сваім і цалкам спакойна забіраюць рэчы сабе. Адзначым, што разуменне дарагоўлі рэчаў, якія яны забралі ім яшчэ чужое. Абсалютна аднолькавую каштоўнасць могуць мець для дзіцяці пластмасавая цацка і ювелірнае ўпрыгожванне.
Ва ўзросце 4-6 гадоў дзеці ўжо ўсведамляюць, належыць рэч ім ці не. Складанасць для іх уяўляе кіраванне сваім жаданнем валодаць ўпадабанай рэччу. Асабліва, калі жаданне вельмі моцнае.
Калі дзіця забірае цацкі і рэчы ў іншых у раннім узросце, бацькам неабходна:
- сфармаваць у дзіцяці паняцці «маё», «чужое»;
- навучыць пытацца дзіцяці, ці можна яму ўзяць упадабаную рэч або цацку.
Таксама ў перыяд з 4 да 5 гадоў з дзецьмі можна правесці гутарку аб крадзяжы, у якой неабходна растлумачыць, што гэта такое. І галоўнае, што трэба данесці да дзіцяці ў гэтым узросце - што адчувае чалавек, у якога скралі рэч.
Крадзеж у школьным узросце
Прадметам цікавасці для якія распачалі красці школьнікаў часцей за ўсё становяцца грошы. Дзіця можа красці грошы дома і ў аднагодкаў і хлусіць, што не рабіў гэтага.
Бацькі, якія даведаліся, што іх дзеці крадуць, павінны задацца пытаннем, чаму яны гэта робяць. Часцей за ўсё, крадзеж - гэта следства недазволеных дзіцем праблем. Да такіх адносяцца:
- недахоп сродкаў на кішэнныя выдаткі і боязь папрасіць іх у бацькоў;
- вымагання кішэнных грошай у дзіцяці старэйшымі школьнікамі;
- эгаізм і неразуменне таго, колькі можна траціць;
- спроба самасцвярдзіцца ў крузе аднагодкаў;
- недахоп бацькоўскай увагі;
- схільнасць да крадзяжу.
Пра тое, як адвучыць дзіця красці грошы, варта судзіць зыходзіць з таго, што менавіта заахвоціла яго займацца гэтым.
Праводзячы гутаркі, важна запомніць, што ні ў якім разе нельга:
- называць дзіцяці злодзеем;
- вяртацца да сітуацыі пасля яе рашэння;
- закрываць вочы на праблему;
- праяўляць агрэсію ў адрас дзіцяці.
Вызначацца з тым, як менавіта пакараць дзіцяці за крадзеж трэба толькі пасля таго, як была высветленая прычына правін. Пакаранне не павінна быць фізічным і дзіця павінен разумець яго справядлівасць.