Далёка не заўсёды метад пальпацыі ў даследаванні лімфатычных вузлоў дае добрыя вынікі. У залежнасці ад месца размяшчэння і характару запалення верагоднасць выявіць змены формы лімфавузлы навобмацак складае ад 30 да 80%. УГД лімфавузлоў дае куды больш дакладны вынік, але і гэты метад дыягностыкі мае патрэбу ў дадатковых мерапрыемствах.
У чым асаблівасць УГД перыферычных лімфавузлоў?
Перыферычныя лімфатычныя вузлы рэагуюць на найменшыя змены ў працы арганізма, прычым у першую чаргу імунітэт прымушае падлучыцца найбольш блізкія да крыніцы праблемы элементы. Адрозніваюць такія групы сіметрычных перыферычных лімфавузлоў :
- падбародкава;
- падсківічныя;
- углочелюстные;
- околоушные;
- патылічныя;
- заднешейных;
- переднешейные;
- над- і подключічную;
- падпахавыя;
- локцевыя;
- пахвінныя;
- падкаленныя.
Змена іх памеру, формы і структуры можа сведчыць аб многіх адхіленнях у працы арганізма, і ўсе яны даволі відавочна візуалізуецца на УГД.
Да прыкладу, УГД падпахавых лімфавузлоў дапаможа выявіць рознага роду пухліны, запалення суставаў, хваробы малочнай залозы і ВІЧ . УГД лімфавузлоў пахвіннай вобласці ў першую чаргу выкарыстоўваецца для дыягностыкі венерычных і інфекцыйных хвароб. УГД лімфавузлоў ў раёне сківіцы часта прызначаюць дантысты.
Калі неабходна УГД забрюшинных лімфавузлоў?
Забрюшинные лімфавузлы немагчыма абследаваць з дапамогай пальпацыі, таму без УГД абыйсціся ў гэтай сферы вельмі цяжка. Як правіла, гэтыя лімфавузлы рэагуюць на такія хваробы:
- злаякасныя і дабраякасныя наватворы органаў брушной паражніны;
- ліхаманкі невыразнага паходжання;
- гемалітычная захворвання;
- анамаліі развіцця ўнутраных органаў;
- ўнутранае запаленне рознай прыроды.