Дзень анёла Максіма

Імя Максім з латыні перакладаецца як «Максімус», што азначае «найвялікшы». З самага дзяцінства Максім добра сябе паводзіць, ня дастаўляючы ніякіх клопатаў ні сваім бацькам, ні настаўнікам школы. З аднагодкамі ў яго нармальныя адносіны, ён добра вучыцца. Мае багатае ўяўленне, захапляецца тэатрам, шмат чытае. Аднак, становячыся дарослым, Максіму часам не хапае ўпартасці, сілы волі і ўпэўненасці ў сабе і сваіх сілах. Ён часта ва ўсім сумняваецца. Аднак ўсё ж гэта вельмі адкрыты, добразычлівы чалавек, заўсёды гатовы аказаць любую дапамогу.

Дзяўчыны рана пачынаюць заўважаць Максіма, аднак гэты непапраўны рамантык вельмі цярплівы і спакойны ў адносінах да жанчын. У шлюбе ён застаецца верным, уважлівым і клапатлівым мужам, вельмі любіць дзяцей.

Якога чысла дзень Максіма?

Па хрысціянскай традыцыі імяніны - гэта дзень памяці святога, імем якога назвалі чалавек. Як жа даведацца дзень імянін чалавека, калі святому Максіму адпавядае некалькі дат?

Імяніны ці дзень Ангела Максіма прыпадаюць на даволі шмат дзён у годзе. У студзені гэта 26, 29 і 31 лік, у лютым - 3 і 19. «Вясновыя» Максімы святкуюць свае імяніны 4 сакавіка, 19 сакавіка, 2 красавіка, 23 красавіка , 11 траўня, 13 траўня, 27 мая. Летам у Максіма толькі тры даты дня анёла: 12, 24 і 26 жніўня. Шмат «восеньскіх» Максімаў: 2, 18 і 28 верасня , 8 і 22 кастрычніка, 5, 10, 12 і 24 лістапада. І апошнімі адзначаюць свае імяніны Максімы, святыя якіх шануюцца 5 і 19 снежня.

Вялебны Максім Афонскі шануецца 26 студзеня, як 19 сакавіка - преподобномученник Максім, а 19 снежня - мітрапаліт Кіеўскі, сьвяціцель Максім.

З усіх гэтых дзён кожны Максім выбіраем ў якасці сваіх імянін толькі адну дату, якая супадае з яго днём нараджэння ці ж ідзе адразу пасля гэтага дня. Святой ж, паважаны ў гэты дзень, будзе нябесным заступнікам Максіма. Калі ў гэтага святога ёсць яшчэ і іншыя дні памяці, то такія даты будуць лічыцца малымі імянінамі чалавека. Часам святары падчас абраду хросту наракаюць дзіцяці іншым імем святога, не якія адпавядаюць даце нараджэння немаўля. Гэта робіцца толькі са згоды бацькоў.

На Русі святкаванне імянін пачалося ў далёкім XVII стагоддзі. Тады імяніны лічыліся больш важным святам, чым звычайны дзень нараджэння чалавека, які наогул не святкаваўся.

У дзень Ангела вернік павінен наведаць царкоўную службу, паспавядацца там і прычасціцца.